Αν κάθε φορά που βλέπεις κάποιον να τρώει μόνος του σε ένα εστιατόριο αισθάνεσαι συμπόνοια, ίσως πρέπει να αναθεωρήσεις. Γιατί για κάποιους ανθρώπους, αυτή η έξοδος μπορεί να είναι προσωπική επιλογή. Αυτό συμβαίνει τουλάχιστον στην περίπτωση της Αμερικανίδας Nicole Yi, που σε ένα άρθρο της στο Popsugar.com εξηγεί γιατί της αρέσει πραγματικά να βγαίνει για φαγητό μόνη.

«Ορίστε ο κατάλογος των κρασιών, το μενού σας… Μήπως θέλετε και ένα περιοδικό; Θα βαρεθείτε να κάθεστε μόνος σου». Αυτή η σκηνή από την ταινία «Όταν με παράτησε η Σάρα» (2008), όπου ο σερβιτόρος εξυπηρετεί τον ήρωα Jason Segel, μοιάζει με τις αντιδράσεις των ανθρώπων όταν τούς λέω ότι βγήκα για φαγητό μόνη. Πέρα από τα βλέμματα συμπόνοιας, το αμήχανο επιφώνημα «α!» και την αγαπημένη μου ατάκα: «Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ». Γιατί όμως δεν θα το έκανες ποτέ; Το έχεις δοκιμάσει;

Το μοναχικό δείπνο μπορεί να ακούγεται καταθλιπτικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο καλύτερος τρόπος να δειπνήσεις. Δεν χρειάζεται να πιάσεις κουβέντα, δεν χρειάζεται να μοιραστείς το φαγητό σου, οι αντιπερισπασμοί είναι ανύπαρκτοι και μπορείς να αφοσιωθείς στο σημαντικότερο πράγμα: το φαγητό. Γι’ αυτό πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο άλλωστε, έτσι δεν είναι; Όσο κι αν απολαμβάνω ένα γεύμα με παρέα, κάποιες φορές μου αρέσει να διαχωρίζω αυτά τα δύο. Έτσι, μπορείς να χαλαρώσεις αφιερώνοντας λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Η παρατήρηση των ανθρώπων γύρω σου και των συζητήσεών τους αρκούν για να σε διασκεδάσουν.

Την πρώτη φορά που βγήκα μόνη μου για φαγητό ήταν μετά από μια απαίσια μέρα. Ίσως θα πιστεύατε ότι ένα μοναχικό δείπνο θα την έκανε χειρότερη, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ψυχοθεραπευτικό. Δεν είχα όρεξη να μιλήσω σε κανέναν, παρά μόνο να απομονωθώ από τον κόσμο τρώγοντας το φαγητό μου. Δεν έστειλα μήνυμα σε κανέναν, δεν χάζεψα στο Instagram. Ήμασταν μόνο εγώ και η καρμπονάρα μου. Οι υδατάνθρακες πραγματικά λύνουν οποιοδήποτε πρόβλημα, ήταν λοιπόν ωραία να απολαμβάνω το φαγητό μου χωρίς κανέναν να με ενοχλεί. Έφυγα από το εστιατόριο με πολύ καλύτερη διάθεση.

Δεν έχει σημασία αν πηγαίνεις για φαγητό σε μια πιτσαρία ή σε ένα εστιατόριο βραβευμένο με αστέρια Michelin. Πιστεύω ότι μόνο όταν είσαι μόνος μπορείς να απολαύσεις πραγματικά το πιάτο που βρίσκεται μπροστά σου. Επίσης, μπορείς να καθίσεις στο μπαρ και να εξυπηρετηθείς πιο γρήγορα. Είμαι σίγουρη ότι έχεις φάει πολλές φορές μόνος στο σπίτι, οπότε ποια είναι η διαφορά;

Η πιο αμήχανη στιγμή είναι όταν ο σερβιτόρος σε ρωτάει αν περιμένεις παρέα, αλλά συνήθως εκείνος νιώθει πιο αμήχανα. Μόλις το ξεπεράσεις, όλα θα είναι καλά. Και δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τους άλλους. Κανένας δεν θα σε κρίνει: εκτός από εκείνον το θαμώνα που επίσης κάθεται μόνος, αλλά τι σε νοιάζει; Το δείπνο σου προορίζεται για ένα άτομο και δεν θα ήθελες να προσκαλέσεις κανέναν.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα λαχταράς ένα πιάτο καλό φαγητό αλλά δεν θα βρίσκεις παρέα, μη διστάσεις να βγεις μόνος. Ίσως τελικά να το απολαύσεις περισσότερο.